Wiosenna sałatka z grillowaną dymką

Mamy z Panem Małżonkiem ten nienajlepszy (dla naszego weekendowego komfortu życia) zwyczaj oglądania programów kulinarnych po powrocie z rozlicznych towarzyskich spotkań. Głównie dlatego, że o tej porze nic już ciekawego nie ma, ale gdyby nawet, to oglądanie po nocy dłuższych filmów zakrawałoby już na samobójstwo :-).

Zdaje się, że był to piątkowy wieczór i leciał akurat Ślinotok. Mój mąż nie spodziewał się, że czegoś się od Wienia nauczy, ale jednak! Z przygotowywanej przez nich sałatki zaczerpnęliśmy pomysł na grillowaną dymkę i zrobiliśmy własną wersję. Po warzywach Zuzanny to kolejny hit na naszym stole, jeśli chodzi o dodatki - a nawet pełnoprawne dania, bo taką sałatkę spokojnie można zjeść nawet na obiad.

Sałatka z grillowaną dymką

• trochę sałaty, szpinaku, jarmużu...
• kilka podłużnych rzodkiewek
• cukinia
• bakłażan (ale może się obyć bez, sprawdziliśmy :-)) 
• dymka - lepsza będzie cieńsza niż ta na zdjęciu, też sprawdziliśmy :-)
• oliwa
• dobra musztarda z Dijon
• bardzo dobrej jakości ocet jabłkowy lub cytryna
• trochę syropu klonowego

Bakłażan pokroić w plastry, nasolić i ostawić na pół godziny. W międzyczasie umyć sałatę, przekroić rzodkiewki wzdłuż (zostawiając liście), pokroić cukinię w plastry i skrócić dymkę do takiej długości, żeby zmieściła się na patelni grillowej.

Bakłażana opłukać wodą i osuszyć papierowym ręcznikiem. Patelnię grillową posmarować odrobiną oliwy i wrzucić cukinię, bakłażan oraz dymkę. Do słoiczka wlać oliwę, dodać musztardę, ocet i syrop klonowy, zakręcić i potrząsnąć, aż sos się połączy. Na talerzu ułożyć liście sałaty, grillowane warzywa i rzodkiewkę. Polać sosem.

PS. Można dodać też młodziutką marchewkę.

Koktajl dla odważnych

Wyglądam przez okno w poszukiwaniu wiosny i... wciąż niewiele widzę. Wprawdzie już cieplej, ale w dalszym ciągu szaroburo. Trawnik o smętnym odcieniu zieleni pokryty jest resztkami wycieraczki zeżartej przez psa i wyciągniętymi z budy źdźbłami słomy. Wyleżane przez potwora wrzosy może odżyją, a może nie, i tylko tulipany nieśmiało wyglądają spod ziemi w obawie, czy nie podzielą losu tych kilku cebulek, które zostały wykopane i - jakżeby inaczej - pożarte jednym kłapnięciem potężnej szczęki.

Wiosny szukam więc gdzie indziej - w napakowanych witaminami koktajlach. Poznaliście już koktajl pomarańczowo-owsiany z jarmużem, teraz pora na coś dla jeszcze odważniejszych - w dalszym ciągu w jarmużowych klimatach (uwielbiam to warzywo!), tym razem z dodatkiem zielonej pietruszki. Zieleni, przybywaj!

Koktajl gruszkowy z jarmużem i zieloną pietruszką (2 średnie porcje)

• 1,5 gruszki
• mała garść zielonej pietruszki
• duża garść jarmużu
• odrobina wody

Gruszkę podzielić na ćwiartki, wydłubać gniazda nasienne, pokroić w grube kawałki i wrzucić do blendera, zalać odrobiną wody, wrzucić jarmuż, pietruszkę i zblendować na gładko. Dla kontrastu udekorować np. mrożonymi wiśniami.

Owsiano-pomarańczowy koktajl z jarmużem

Jarmuż pierwszy raz zaintrygował mnie, kiedy tłumaczyłam pewien kryminał osadzony w amerykańskich realiach - nie brał wprawdzie udziału w przestępstwie, ale podawano go regularnie na obiad, co mnie oczywiście zainteresowało.

Przypomniałam sobie o nim ostatnio, bo przez moją facebookową tablicę przewinęło się parę zdjęć jadowicie zielonych koktajli z dodatkiem tego warzywa. Ponieważ zaś postanowiłam zadbać o siebie na wiosnę (a jarmuż pysznił się na półce w naszym "wiejskim" sklepiku), stwierdziłam, że gorsza nie będę. A co!

Koktajl, który proponuję, spokojnie może zastąpić posiłek, ponieważ zrobiony jest z dodatkiem płatków owsianych. Jest bardzo sycący, mało słodki (ale można go oczywiście dosłodzić) i taki...   konkretny w smaku. Naprawdę, polecam!

Owsiany koktajl z jarmużu (na 3 porcje)

• pół szklanki (takiej po nutelli, 200 ml) płatków owsianych
• 2 szklanki (j.w.) wody
• spora garść jarmużu
• 1 pomarańcza
• szczypta soli
• ok. 3 łyżeczek ksylitolu (można zastąpić cukrem)

Płatki owsiane ugotować w szklance wody, dodać drugą szklankę i odstawić do porządnego ostygnięcia. Do blendera wrzucić ugotowane płatki owsiane, cząstki pomarańczy, jarmuż, sól i ksylitol. Zmiksować na gładki koktajl i ewentualnie dosłodzić. Najlepszy jest chłodny, więc jeśli nie ma czasu, żeby wstawić go na chwilę do lodówki, można dodać kilka kostek lodu i je również zmiksować. W drugą rękę rumiane jabłuszko i... na zdrowie!

Na Dzień Matki

Drogie Mamy - życzę Wam równie miłego dnia :-)

Osioł, czyli pewne opóźnienia...

.. w likwidowaniu ostatnich świątecznych dekoracji. Tak jakoś trudno nam się z nimi rozstać - Święta trwają u nas od grudnia do oporu (tj. do pierwszych tulipanów, kiedy to dekoracja na kominku musi niestety już ustąpić im miejsca, bo inaczej wychodzę z siebie :-) ). Wczoraj chłopcy pozbyli się w końcu smętnego renifera (zwanego pieszczotliwie osłem) oraz powieszonych na brzozie lampek, a ja zdjęłam z drzwi adwentowy wieniec... Wiosna w końcu idzie, nie?

 

Pomost nad jeziorem

Czyli ciąg dalszy okolic Zlotohradu.

Tajemnicze drzewa

Tajemnicze niczym w starej baśni...



... w całkiem prozaicznej okolicy Złocieńca.

Miód z mlecza

Czyli coś, na co od dawna miałam ochotę, ale czekałam na wystarczająco czysty surowiec ;-). A że znalazłam się akurat na Warmii, wśród dziewiczo czystych lasów i pól, udało się w końcu plany przekuć w słodką i niezwykle smaczną rzeczywistość...

Miód z mlecza

220 kwiatów mlecza
1 duża cytryna
1 l wody
1 kg cukru

Kwiaty należy ściąć jak najwyżej (same główki), wyłożyć na biały papier, żeby wyszły z nich wszystkie robaczki. Potem dokładnie wypłukać pod bieżącą wodą. Cytrynę sparzyć i pokroić w plastry. Kwiaty i cytrynę zalać wodą i gotować 15-20 minut, po czym odstawić do lodówki na 24 h. Następnego dnia odcisnąć kwiaty i cytrynę przez gęste sito i sam płyn gotować, dodając cukier, aż osiągnie odpowiednią konsystencję. Trzeba pamiętać, że ciepły jest dużo rzadszy niż ostygnięty - proponuję więc kierować się kolorem. Jasnosłomkowy oznacza, że miód będzie jeszcze za rzadki, a ciemnobursztynowy - że będzie bardzo gęsty (tak gęsty, że nie da się go rozsmarować na chlebie i będzie można co najwyżej wyjadać go łyżkami ;-).

Nad jeziorem...

"Świteź tam jasne rozprzestrzenia łona,

W wielkiego ksztalcie obwodu,

Gęstą po bokach puszczą oczerniona,

A gładka jak szyba lodu..."

A. Mickiewicz

Znowu magnolie...

Tym razem w Wilanowie.

A u mnie w ogrodzie zakwitła magnolia!

Na zawilce!

Łysawy jeszcze miejscami wiosną las rozkwita nagle niezliczoną ilością białych kwiatków. Zawilce! Tworzą przepiękne plamy kolorów pomiędzy ciemnymi pniami drzew i cieszą oko spacerowiczów. A niektórym dają powód, żeby zabrać do lasu aparat fotograficzny...




Plecak spakowany, w plecaku statyw i blenda, wystarczyło tylko wsiąść na rower i przekonać męża, żeby zechciał pobiegać dookoła ;-). Niestety, jak widać na pierwszym zdjęciu, zawilce nie chciały pozować i odwracały główki w stronę lasu...

Ginger

Czyli nasza sąsiadka buszująca w naszym ogrodzie. Ile radości może dać mały labrador...

Ginger ze starszym kolegą (?). Czyli Larrym, który ponad wszelką wątpliwość jest kobietą ;-)

Kurczak mały

Wiosna przyszła!

Za oknem mróz...

... a u mnie w kuchni pachnie już wiosną! Obłędnie...