Ambasador

U mnie w domu znany pod znacznie mniej politycznie poprawną nazwą Murzynka :-). To kolejny z przepisów mojej Babci. Kiedy w trakcie pieczenia uchyliłam piekarnik i poczułam dochodzący z niego zapach, miałam wrażenie, jakbym przeniosła się w czasie do domu Dziadków, kiedy jeszcze Babcia robiła Murzynka na rożne (jakie - już nie pamiętam) okazje. Powróciło mnóstwo wspomnień...

Odważyłam się wypróbować ten przepis z okazji moich urodzin. Cenię sobie szczerość, więc od razu powiem - nie wyszło tak, jak u Babci. Murzynek był przepyszny, ale nie tak puszysty, jak powinien być. Złożyły się na to moim zdaniem trzy kwestie: dałam za mało masła (poniewczasie dopiero przypomniałam sobie, że kiedyś kostka masła miała 250, a nie 200 g - uważajcie na stare przepisy!), aby było zdrowiej dałam mąkę pełnoziarnistą, no i użyłam zbyt dużej tortownicy. To tak ku przestrodze, bo za poprawnie wykonany przepis ręczę głową :-).

Murzynek Babci

• 1 szklanka cukru
• 6 łyżek gorącej wody
• 250 g masła
• 3 łyżki kakao
• 1,5 szklanki mąki
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• 4 żółtka
• piana z 4 białek
• szczypta soli
• bakalie
• olejek migdałowy
• ew. konfitura z czarnej porzeczki

Cukier, wodę, masło i kakao rozpuścić w garnuszku, odlać 3/4 szklanki. Do reszty dodać mąkę z proszkiem do pieczenia, żółtka, szczyptę soli, olejek migdałowy, bakalie, a na koniec delikatnie wmieszać pianę z jajek. Przełożyć do wysmarowanej masłem tortownicy o średnicy 25 cm. Piec 40 minut w 170 stopniach. Na koniec gorące jeszcze ciasto polać polewą. Żeby było jeszcze lepsze, można przekroić ciasto wzdłuż i przełożyć konfiturą.